KURŞUN YARAMDAN ÖP BENİ

KURÞUN YARAMDAN ÖP BENÝ

Þimdi akþam, sonra gece
Umutla beklerim sabahýn ilk saatlerini
Sakalýmdan siliniyor dokunuþlarýn izi
Kekeç bir özlem, daðlar yüreðimi
Avuçlarýmda yarýnsýz bir gençlik
Cebimde bayat ekmek kýrýntýlarý
Sen gel, umudumdan öp beni  

Kara günler devirdim, ardý ardýna
Ne þiirler çürüttüm, kör zindanlarda
Çocukluk özlemi kanatýrken ömrümü
Uçurumlar büyür, tutsak bakýþlarýmda
Zamansýz göç etti, mavi ve esmer çocuklar
Arta kalan, koca bir hüzün, koca bir yara
Sen gel, yaramdan öp beni

Hep mavi sandýðým, gökyüzüne bakýyorum
Oysa karasýný da bilirim, gri ve kýzýlýný da
Ne piþmanlýklar keþkeler koydum baþ ucuma
Ne kefenler sardým, sahipsiz düþlerime
Ve kara topraða verdim çocukluðumu
Günahsýz bir çocuk gülüþü var gözlerimde
Sen gel, gözlerimden öp beni

Ne aðýr bir yaradýr dildeki tutsaklýk bilirmisin
Bildiðin ne varsa, yutkunup susmak ne zor
Bu ne amansýz bir yaradýr kanar dinmez
Nasýl bir ateþtir ki, külü alevden daha kor
Çýrýlçýplak bir ölüm soyunmuþ bana
Þuramda, tam solumda, bir kardeþ kurþunu var
Sen gel, kurþun yaramdan öp beni
Sosyal Medyada Paylaşın: