Vakit gurup zamaný, gün batmak üzeredir. Gizlendiðin gölgenin, ardýndan çýk be gülüm. Yaz bitmiþ, bahar geçmiþ, son bahar üzeredir. Yok eden rüzgarlardan, sýyrýl be artýk gülüm.
Sararmýþ yapraklarým, göç etmek üzeredir. Ruhumun derinine, köklerini sal gülüm. Aklýmýn çevresini, sis örtmek üzeredir, Kar yaðmýþ daðlarýmda, yeþil beyaz aç gülüm.
Perde, perde üstüme, kapanmak üzeredir. Gönlündeki kapýyý, son bir kez aç be gülüm. Karanlýðýn kanadý, görünmek üzeredir, Ayaðýn basmadýðý, diyara kaçýr gülüm.
Taþýdýðým bedenden, ruh çýkmak üzeredir. Elinle o kefene, kendin sar beni gülüm. Duvarsýz, toprak tavan, örtülmek üzeredir, Bir kýrmýzý karanfil, sen de at benim gülüm.
Þahin HANELÇÝ 29.11.2007 Ortaköy-Ýstanbul
Fotoðraf Önder Hanelçi’ye aittir. Sosyal Medyada Paylaşın:
Şahin Hanelçi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.