Uçurumdaki Atlar

Dünya antika bir gramofon eþliðinde dönüyor...
Topuklarý alev alev siyah bir kýsrak dans ediyor...
Topraðýn yarýklarýndan göðe bir bebek çýðlýðý ulaþýyor...
Kurbaðalar hiç aþina olmadýðý bir yaðmurdan kaçýyor...
Kuruyan çiçekler güneþe, topraða, suya sýmsýký sarýlýyor...
Týrnak etimin soyulduðunu dudaðýma bulaþan kana borçluyum...
Muazzam vicdanlar Ara Güler’in siyah beyaz kadrajlarýnda eskiyor...
Bak duvarlar ne kadar geniþ eski bir çerçeve bile sýðmýyor...
Adýmlarýmýn küs olduðu þehirler geniþlerken ruhum daralýyor...
Karanlýðýma sebep olan ýþýðada geceyede hiç kýzamýyorum...
Sigarasýnýn külünün bile farkýndan olmayan umutlar sönüyor...
Hüznüm jiletlerin bile köreltemediði sakalarýma gömülüyor...
Mütevazý bir mevsim aðaçlarýn koynunda çýrýlçýplak uyuyor...
Yorgunum, hem gözlerinden hemde avuç içlerinden öperim...
Kendimi boþluða býrakýp uçsuz bucaksýz okyanlara gömülürüm...
Uçurumdan nefret etmiyorum aksine uçmayý özlüyorum...
Týrnaklarýndaki beyaz lekeler bulut bulut olan kadýna ithafen...




Kerem ATEÞ
8 Mart 2019
Tüm Kadýnlara


Sosyal Medyada Paylaşın: