SEVGİLİ DEDİĞİN İSTANBUL GİBİ OLMALI

sevmeye hakkým yok benim
kimseye ümit vermeye de
dost edinmek isteyenler buyursun gelsin
kimse de beni üzmesin
aþk kafamda þekillenen
psikolojik bir algý deðil artýk
çünkü;
ne tahammülüm kaldý
ne de taþýyacak gücüm



hani en güzel aþklar
imkânsýz olanlardýr derler ya
ne iyi de ederler
býrak imkânsýz olaný seçelim
býrak içilecekse içelim
ben hayatýmdan kimseyi çýkarmadým
deðer bileni sakladým
deðer bilmeyeni ise þutladým




sevgili dediðin Ýstanbul gibi olmalý
fethi zor
fatihi tek
benimde bir Ýstanbulum vardý bir zamanlar
þimdi ondan eser yok
geri döneceði de


ay geceyi benim Ýstanbulu sevdiðim gibi sevseydi
dünya ne kendi etrafýna dönerdi
ne de güneþin
biraz buruk bir acý
yerleþirse yüreðinin manýfostalarýna
ve günün bir saatlerin de
gözlerin odaklanýrsa bir noktaya
bil ki orada çözüm üretilmiyordur



keþkelerin yeri yoktur hayatým da
dert çekmesini de
tanrýya þükretmesini de bilirim
her nota bir þarký
her denizse bir martý bulur kendine
kurt ulur
kervan yürür
sen kendi haline bak haline



bana yaðdýðýn kadar beni ýslatýrsýn
takýlý kaldýðýn kadar ise vuslatsýn
ama yokluðun kadar
hiç kifayetsiz olmadým


Sosyal Medyada Paylaşın: