“güllerin içinden caným koþarak, koþarak gel bana gel”
öyle bir gel ki uzaðýndan aþk gibi, öyle bir dokun ki kuraðýmdan yaþamak gibi
demini almýyor, alamýyor hiçbir sabah yokluðunun koynunda senden öteye ne kolum kaldý ne de kanadým güzüme, ayazýma iki kýrýk dalým biri ben biri de uçurtmama gök veremeyen rüzgarým
kalaný oldum kendini kendimden alýp gidiþinin yalaný, dolaný oldum renklerimin, baharlarýmýn diþ diþ eksiliþinin yoksun ya... alý, moru sürgün þimdi seviþmelerimin
nefsim, nefesim sen açamayýnca gülüm enkazlarýma yangýn göçü, nadassýzlýðýma kül dikeniyim ne omzuma ay doðuyor ne de gecelerime sabah
öyle bir gel ki, adýn, adýmýza doðmak olsun öyle bir sev ki, adýn, tadýmýza ölmek olsun…
ilhanaþýcýmartikibinondokuz
Sosyal Medyada Paylaşın:
ilhanaşıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.