Geceye tanyeri karýþýrken
Bir kadýn belirdi sokaðýn ucunda
Baþý önde
Omuzlarý yerle bir
Her adýmýnda sokaða gölgesi çalýnýyordu boylu boyunca
Uzadýkça uzuyordu
Kadýn susmuþ öylece gölgesini çiðniyordu
Belliydi aydýnlýða dönüktü sýrtý
Iþýk avuçlarken yandý diye miydi
Gölgesine olan bu aþký
Geceye restini çeken gün
Ýlk kýzýl adýmlarýný çatýlara
Ýlk serinliklerini caddelere
Ýlk kokularýný pencerelere
Býrakýrken
Kadýn kendinden saklýyordu ellerini
Kaç ölüm koþmuþtu kim bilir
Derin kader çizgilerinde
Birbiri arasýnda sanki yýllar geçecekti
Yavaþlýðýyla yaþanacaklarý
Yere mýhlamak ister gibiydi adýmlarý
Gece hep ýssýz
Günse tenhaydý
Ve kadýnsa bir ona
Bir buna koþturan bir kalabalýktý
Yaðmakla yaðmamak arasýndaki sýkýþýklýðýyla düðüm düðümdü
Gök gibi
Hayat gibi
Þehir gibiydi düðümlerin kangrenliði
Gökten fýrtýna düþmüþtü þansýna
Hayattan savaþ
Þehirdense yalnýzlýklar
Ýþte tam da burda
Þimþeklerin ýþýðýyla
Gölgesi düþüyordu savaþlarýnýn üstüne
Ýçinin kalabalýðýna aldýrmayan yalnýzlýðýnda
Az biraz ümitliydi
Sanýyordu ki
Kurþun seslerini ezebilecek parmak uçlarýyla
Sokaðýn tam ortasýnda durdu kadýn
Çenesini kaldýrdý
"Garson" dedi
"Doldur kadehimi"
Yetmemiþti anlaþýlan
Ýçtiði ihanetler
Savruluþlar
Terkedilip fýrlatýlýþlar
Kadýn aldýrmadan güne
Ýnadýna inadýna zifiriydi hâlâ
Ve hâlâ sabah yerine hüzün
Gül yerine yanýk
Bal yerine ihanet kokuyordu
Asýr kadar da yorgundu
Her iki omuzuna
Birer dünya almýþ
Bir dünya yük baðlamýþ
Bir dünya dert sarmýþ
Yürüyordu
Her ne kadar salkým saçaksa yükleri
Bir o kadar düþürmeden yürüyordu
Artýk
Sokaðýn sonundaydý kadýn
Kayboluyordu
Her adýmýyla yer titremiþti
Gök inlemiþti
Gözler anlamýþtý da
Dudaklar sessizdi
Ve kadýn adeta
Yeni saniyelere asýr doldurmaya
Gidercesine döndü köþeyi
Tüm hikayesini yükleyip yüreklere
Gitti...
ASLI DEMÝREL...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.