Samandað’da
Gözlerimin önünde kelebekler uçuþurken:
Umutlarýmý ve yüzümü alýp yanýna geldim
Sonsuz acýlarýmýn dinlendiði o kýyý bakýþlarýn için
Yoksa bunlarla nasýl yaþarým ben M?
Bunu kabul et.
(Bir akþamüstü bir yaðmur kaybettiðimiz ne var sen benden iyi biliyorsun)
Oysa ben daha çocuk yaðmuru dinmiþ bir sokak ilk sana dokundum
Bir yaprak düþmüþtü bir sarmaþýðýn üzeri damla damla atan kalp
Eski bir gülüþ, Akdeniz kokusu yüzün, tertemiz acele sabahlar...
Tam diyordum burasý. Ýçim... Kollarýnýn þu uzandýðý toprak ilk sana dokundum.
Ýþte cenazelerin ortasýnda sen kalbimin ortasý da þiirlerimin ilk harfi
Ben bunu nasýl yaparým durgun sulara çýðlýk yeminlere sus çocukluðum
Ýlk sana dokundum yüreðim bir avuç su, korkak güvercin uçuþu ellerim
Bir Þubat’tý. Bir tipi hüzün. Kaybettiðimiz ne var sen benden iyi biliyorsun.
Ben artýk huzursuz bir uykuyum öyle yürüyorum beni boþver ve aðlamamý lütfen
Çünkü gidiyorsan fesleðenleri ellerinsiz býrakýp bu bahar güneþi saçlarýnsýz yüzümü
Artýk bir çocuk düþü yarýmým bir tarafým hep cehennem kapkara sular benim
Böyle bir bakýþým kalsýn gözlerinde, bir mavi kýyý, annesiz bir yalan gülüþ.
-Kýyýdaki Adam M’ye, Kanlýca’nýn denizle birleþtiði yol kenarýnda
Titreyerek içi ve masumca baðýrarak söylemiþti:
O kadar mutluyum ki ’M ’
Ölmek istiyorum.-
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.