Mutluluk Kırıntısı

Bir sonbahar akþamýnda yitirdim umutlarýmý,
Rüzgar usul usul okþarken ruhumu,
Yaðmurun o güzel ihtiþamýna dayanamayýp
çaresizce yaþ býrakan gözlerim,
Bir mutluluk kýrýntýsýydý,belki de
hüzündü beni esir alan...

Ve koþarak gelmek isterdim sana,
Her seferinde gurur denilen
illete yenik düþerek,
Elimi,kolumu baðladý bu yokluðun,
Içime attýðým umut dolu sözleri tüketerek,
Bir mutluluk kýrýntýsýydý,belki de
gözlerindi beni bu kadar yaralayan....

Kýzamýyorum artýk sana eskisi gibi,
Sadece mýsram olmaný isterdim,
Nakýþ nakýþ iþleyip þiire
dökmekti tüm çýrpýnýþlarým,
Yüreðine mühür,yollarýma engel
býrakýp izledim gidiþini,
Bir mutluluk kýrýntýsýydý,belki de
yalnýzlýktý beni hayata baðlayan...
Sosyal Medyada Paylaşın: