ayna olmak kadar gerçek, bakmadan görmek kadar kalp, suda ateþ beslemek kadar aþk ve ölmek kadar tortusuz doðmaya inancým
önüm, arkam, yerim, göðüm ten ayini sevabým kýþ sürgünü, kuzgun dili günahým boy veremeyen kefen cebi içimdeki hangi masumiyet, hangi çocuk aðlamak kadar gülsün, gülmek kadar aðlasýn, sevilmemek kadar ölsün þimdi söyle
ölmeyi deðil ölememeyi Azrail belledim gülmeyi deðil gülememeyi araf belledim geçmeyi deðil geçememeyi sýrat belledim ki yaþamak bir düþ ise uyanmayý deðil de en çok ama en çok uyanamamayý kabus belledim
kirimi gece, kibirimi gündüz belledim bulut oldum, yaðmur oldum, deniz oldum ýslandým günahýma, dirime dilimi dua, ruhumu, bedenimi toprak belledim hançerledim sürgün veremeyen iklimlerimi hýncýma nefes, rüzgarýma mýzrak oldum mýzrakladým çiçeklenemeyen tüm renklerimi
ateþi suda döven, suyu ekmeðe bölen, susuna çýðlýk giydirememiþ esine, nefesine ertelenmiþ bir ironi ve þavkýna gölgelenemeyen gözyaþýna nemlenemeyen ritüelsiz bir senfoniyim þimdi
ben, tanrý deðilim her günah gibi kendime kýyametim…
ilhanaþýcýmartikibinondokuz
Sosyal Medyada Paylaşın:
ilhanaşıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.