İŞTE HAYATIMIZ

ÝÞTE HAYATIMIZ

Bir umutla yazýldýn ilkokula,
Baþladýn derslerine çalýþmaya.
Onlarca akranýnýn arasýndan,
Baþarýyla mezun oldun okulundan.

Daha sonra baþladý bir macera,
Belki de gurbete çýktýn ilk defa.
Gözünde tütse de baba ocaðý,
Öðretmenlik arzun aðýr bastý.

Alýnca eline atama emrini,
Doðruca görev yerine gittin.
Yaþadýðýn bunca zorluða raðmen
Kimseye ‘’Eyvallah’’ etmedin.

Vardýn bir sonbahar ayýnda,
Uzaklardaki bir köy okuluna.
Ne varsa hali hazýrda,
Sitem etmeden yöre halkýna,
Göreve baþladýn þevkle, aþkla.

Yýllarca çalýþtýn bilmediðin yerlerde,
Diploma verdin yüzlerce talebeye.
Kimi gitti yüksek mekteplere,
Kimi de oldu inþaatlarda amele.

Zamanla istedin bir þehir mektebini,
Yine de unutamadýn ilk görev yerini,
Yýllar su gibi akýp geçerken,
Saçlarýna aklar düþtü erkenden.

Düþünmeye baþladýn emekliliði,
Verdin zamaný gelince dilekçeði.
Biraz da yaþlandýn iþin gerçeði,
Zaten; ömür dediðin de ne ki?

Yaþýn ilerledi dayandýn altmýþa
Köroðlu ayvaz, kaldýn baþ baþa
Yýllar ne de çabuk geldi geçti
Öðretmenim sen çok yaþa...
Salih KOÇ
24 Kasým 2018/Büyükçekmece
Sosyal Medyada Paylaşın: