Elfia, bazen hüzün dizlerimde uyuyor
Usulca yazýyorum alnýna harflerimi
Bazen hissediyorum uyusa da duyuyor
Sessizce yokluyorum satýrlarda yerimi
Çoðu zaman kendiyle hemhâl oluyor garip
Kimsesi yokmuþ gibi boynu bükük duruyor
Pek az kelam ediyor postunu göðe serip
Sanki bir þiir için yüreðini kuruyor
Elfia,vicdansýzlýk mý umarsýzlýk mý desem
Hüznün avuçlarýný hep siyaha boyamak
Keþfedilmemiþ harfler gün ýþýðýyla sersem
Kiminin yüzü ýssýz kiminin dili çorak
Sýtmaya tutulunca nasýl titrerse dünya
Öyle bedbaht olurum hüznümün karþýsýnda
De ki "Uyan ey çocuk! Bu sadece bir rüya!
Kendine gel, kaybolma hüznünün çarþýsýnda!"
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.