Ben!

Ben!
Yorgun akþamlarýn zincire vurulmuþ bekçisi.
Uykuya dargýndýr gözlerim, çileye aþinadýr yüreðim.
Beklerim.
Ben!
Kafeslerin ardýndan duyulan en tiz çýðlýk.
Bazen incitir aðýrdýr sözlerim, bazen aðlatýr yanýktýr sesim.
Söylerim.

Anlatýrým daðlarý aþar sözlerim, kimi anlar, kimi anlamaz.
Anlatýrým bir ok olur sözlerim, kimini acýtýr, kimine deðmez.

Anlatamadýklarýmýn yüküydü belimdeki kambur.
Boðazýmaki hýçkýrýðýn öfkesiydi gözlerimdeki hiddet.
Zamanýn sancýsýydý saçýmda beliren ak gölge.
Ve vuslata çaðlayan bir ýrmaktý çileli gözyaþým.

Biliyorum.
Beklemek gerek!

Güneþe hasret kardelen gibi.
Açmayý uman gonca gibi.
Þafaðý bekleyen karanlýk gibi.
Yaðmuru arzulayan toprak gibi.

Aþk bu;
Yanmadan piþmek olmaz.
Yanmalýyým!
Yanayým ki gülü çok olsun ateþimin.
Yanayým ki rahmeti bol olsun sevgilinin.

Ben!
Yorgun akþamlarýn zincire vurulmuþ bekçisi.
Ben!
Kafeslerin ardýndan duyulan en tiz çýðlýk...


Sosyal Medyada Paylaşın: