IŞIĞA KAVUŞMAK
Beter solgundu gece yine ay ýþýðýnda!...
Kanatlarý üzerinde saklý bir insan vardý,
Yorgun ýþýðýn gölgesine elleri uzanan
Dingin bir sesti armonide yankýlanan.
Koyu mavinin derin kaybolmuþluðunda
Ölü düþünceleri bencil tutarsýzlýktaydý,
Çýðlýklarýný duyduðu derin uðultuda
Adýmlarýný uzatýrdý kayýp karanlýklara.
Gittikçe hýzlandý sarsýlarak tozlu sarkaç
Yaðmur tüm hýzýyla çaldý paslý kapýyý,
Ardýndaki gölgede saklýydý düþüncesi
Gönlü çiçekte külrengi sevda basamaðý.
Ayaklarýnda hissetti yalýn çýplaklýðý önce
‘‘Boþ ver’’ dedi güç verip kendi kendine,
Sonra yüreðinde hissetti sonra ruhunda
Dayanýlmaz korkusunu duydu yalnýzlýðýn.
Durdu lambanýn titrek kavruk ýþýðýnda
Islaklýðý duymuyordu artýk ayaklarý,
Kucakladý bulutlardan düþen damlalarý
Uzattý ellerini gökyüzüne ay ýþýðýnda!...
Akýp giden suyun içinde yüzen gül dalýna
Yavaþça uzandý elleriyle býrakmamacasýna,
Gönlünü boþalttý aþk saklý bahçelerde
Sýmsýký kavrayýp gülümsedi ay ýþýðýnda!…
Ýbrahim Soyalar
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Soyalar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.