tükendim yokluðunda içime derin derin çektiðim san ki sönen
güneþimdin siyah beyaz gözlerinde
aþkýn küllerinde kaldým içten içe yaktýn erittin sevda daðlarýný gözlerimde görülmez umutlarýmda bilinmez bilinmeyeni de kimse görmez bir gerçeði de kimse yok edemez o benim yüreðimde
bak;
þu helezonlar çizerek yükselen kara dumanlara seninle tüttürdüðüm bir sigara dumaný deðil seninle bir ömür soldurduðum çiçeklerin gül kokusu
bil ki sende yandýðým hasretinde aðladýðým masum temiz bir aþkýn mis kokulu dumaný