Ne Çâre

sen,perde arkasýnda yüreðin yangýn yeri
ben,savruk hülyalarýn içindeki serseri
bir an gelir; görürsün yüzümde güller açar
gecelerim kaybolur,gündüzüm bana naçar
bir duygu taþýyorum,eski günlerden kalma
sana göç ediyorlar, ne olur yere çalma!
baðrýmda taþýdýðým, bir rüyadýr aþkýmýz
iþte çalýnýyor bak, arka fonda þarkýmýz!


býrakta aksýn öyle, mecrasýnda kanýmýz
gökyüzü üþüyorsa, yansýn közde canýmýz?
kýzýl gül ellerinde, titrer durur narince
þahitleri bulutlar, yaðdý durdu öylece
narýna yandý ömrüm, âmâde günlerimde
çiðneyip durduðum o, izlerin yüreðimde
kavruk þiirlerini, avareler okuyor
her harfin ýtýrlarý,sen sen diye kokuyor


zaman hep parça parça,salýnýyor boþlukta
Salâlar okunuyor, gün ezildi kuþlukta
hangi hâkim sorgular,divane olan gönlü
bahtiyâr duygularýn,gölgesinde ki ömrü
kurak topraðýn tozu, hep uzaktan göründü
yaralý þu dizlerim, gece gündüz süründü
geçmiþime vurgunum, gelecek neden bî-zar?
sizleri yazan tarih, elbet bizi de yazar


korku bize satýldý,pazar pazar sürüldü
þekavet duvarlarý, fersah fersah örüldü
kavgalar üretildi, ölümler bize kaldý
akþam içeri girdi, gündüz kapýyý çaldý
yürüdüðüm her yerde, görür oldum izini
ben de koþmak isterim; gönder bana hýzýný


karanlýða gömüldüm,ýþýðým olsun nurun
yeter bunca eziyet,bu zulümü durdurun
üç asýr oldu açmaz,kana bulanan o gül
baþýn öne eðdikçe,yere dökülür kakül
kurulsun artýk otað,kýlýç kýnýndan çýksýn
boþa dökülen kanlar,asýl murada aksýn
mazluma gelen zeval,zalime olmaz minval
lakin, hayra varmýyor,gittiðimiz bu ahval
ezanlar okunuyor,kulak duymaz bi çâre
secdeler þuursuzca,dilin dönmez ne çâre...
Sosyal Medyada Paylaşın: