ÇİLEKEŞ İNSANIM
Ey çilekeþ insaným
Ne kadar üþüdün þubat soðuklarýnda
Sürüklendin telef oldun kasýrgalarýnda
Þimþekler kývýlcým saçýyordu pencerelerinde
Þedit rüzgarlar uçurdu çatýlarýný
Kapýlar kapandý yüzüne
Kurtlar sofrasýna çekildin
Döküldün daðýldýn ve ezildin
Pamuktan yumuþaktýn demirle dövüldün
Sonra sonra ve sonra
El üstünde tutuldun övüldün
Bal sofrasýnda zehirli aþa oturtuldun
Hiçbir zaman Sezar’ýn hakký verilmedi Sezar’a
Bildin veya bilmedin Britüsler arasýnda
Yýlanlarla ayný yataða girdin ve sonuçta
Maðdur akrepler tarafýndan sokuldun
Senden bildiklerin kesti kapattý yolunu
Belki demirden ellerinde boðuldun
……………………………………………..
Þubatýn yirmi sekizi kýþýn sonu
Giydiði kuþandýðý baharýn donu
Üþüyenler yürekleri üþüttü kan dondurdu
Yirmi sekiz þubat kara þubat dün vardý
Bu gün yine var yarýn yine olacak
Kim bilirdi her bahar þubat olacak þubat kalacak
Ey þubat bu çilekeþ insaným
Senden ne zaman ne zaman kurtulacak
28--02--2019
Sosyal Medyada Paylaşın:
-Abdulkadir Yıldız- Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.