Kapat þu gözlerini sana son kez bakayým, Benim de özlediðim mutluluk senin olsun. Ya sabýr!.. tesbihiyle benliðimi yakayým, Diliyorum Allah’tan gönlüne neþe dolsun.
Senin için hayatýn sonu hiç yok diyorlar, Al bu gülümü sakla benden hatýra kalsýn. Belki seni sevecek dünyada çok diyorlar, Kapýmýzda her gece bütün þarkýlar çalsýn.
Þaþkýn ördekler gibi saða sola bakarým, Bu hikayenin sonu böyle mi bitecekti? Sen aklýma geldikçe sigaramý yakarým, Diktiðin bu meyveler ne zaman yetecekti?
Gönderdiðim gülleri yüksek yerlere asýn, Kurusunda güneþte yavaþ yavaþ sallansýn. Ýstersen yere atýn üstüne her gün basýn, Koku saçsýn her yöne özüm gibi ballansýn.
DOÐANAY’ým bu sevda baþýma bela oldu, Kaçmak istesem bile yine beni buluyor. Özlediðim geceler gözüme yaþlar doldu, Nefesim kesilse de kalbim senle soluyor!
Kemal DOÐANAY Sosyal Medyada Paylaşın:
k.doğanay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.