TÜRK'ÜN ACI GECESİ: HOCALI
Tarihin en simsiyah gecesiydi o gece,
Yýllarca unutulmaz o vahþet, o iþkence.
Bir yanda Ermeniler, bir yanda kar, kýþ, tipi
Vahþet görmedi dünya, hala Hocalý gibi.
Gökyüzü kara duman, yerse kýzýl kýyamet,
Ýnsafsýzca kan döktü Ermeni denen namert.
Altý yüz on üç þehit, verdi Hocalý o gün,
Kan ve gözyaþý dolu, yerdi Hocalý o gün.
Uzandý kirli eller nice ana- bacýya
Nasýl dayansýn nasýl yürekler bu acýya?
Hainler, Türk kanýný içe içe doydular,
Körpecik balalalarýn gözlerini oydular.
Kadýnlarýn baltayla deþildi karýnlarý,
Çocuklarla gençlerin çalýndý yarýnlarý.
Tertemiz alýnlara býçakla haç çizildi,
Kadýn- erkek demeden, hep kurþuna dizildi.
Bir yanda linç, bir yanda derisi yüzülenler,
Nerdedir balýklara, kuþlara üzülenler?
Minareler yýkýldý, ezanlar susturuldu,
Kan- gözyaþý sel oldu, halka kan kusturuldu.
25 Þubat günü ne ay ne güneþ doðdu,
Türk- Ýslam dünyasýný kana ve zulme boðdu.
Vurarak camileri, yýkýp minareleri
Ermeni itlerinin yükseldi naralarý.
Hocalý yangýn yeri, Hocalý can pazarý
Kurbanlarýn ölmeden, kazýldýydý mezarý.
Koçyiðitler, topraða kefensiz gömüldüler,
Öte yanda katiller, kahkahayla güldüler.
Vicdanlar, buz tutmuþtu, Þubat soðuðundan çok,
Böyle bir katliamýn tarihte emsali yok.
Yaslýdýr, yaralýdýr Azeri, Karabað’la,
Eðer vicdanýn varsa, ak çýkar; kara baðla!
Ne Birleþmiþ Miletler, ne de Ýnsan Haklarý
Görmüyor ve duymuyor acý çeken halklarý.
Bu hal, unutulmasýn, zihinlere kazýlsýn,
Tarihe ’Türk’ün Kara Günü’ diye yazýlsýn.
Kýyamet kopsa bile, silinmez Türk’ün namý,
Unutulmaz ebedi Hocalý katliamý.
Hey gidi kahpe dünya! Sen seyredip, durdun da;
Ne acý ki Hocalý, vuruldu özyurdunda.
Yazýlsýn tarihlere bu Ermeni vahþeti,
Kimseye yaþatmasýn Rabbim böyle dehþeti.
Hedef Türk’se, Ýslam’sa, dünya saðýr, dünya kör,
Paris’te bir kývýlcým çýksýn da dünyayý gör.
Birleþmiþ Milletler’in gözleri hep kördür kör,
Böyle acý bir zulmü Rabbim baþlarýna ör!
Kurtulacak Karabað Ermeni iþgalinden,
Ezanlar yükselecek yeniden Türk ilinden.
Birbirinden yok farký ha Ermeni ha Moskof,
Yad edince bu günü of derim, durmadan of!
Yanýk Ozan, diyor ki: Irmaðý yosun tutmaz,
Bir gün öcünü alýr, Türk ölür de unutmaz.
Ocak 2019 Sakarya
Muhammet AVCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.