SOKAK ÇOCUKLARI
Kenarýndadýr hayatýn , duymaz sesini, soluðu kimseler
Ya güler yüzü ki bir ihtimal,içiyse aðlamaklý
Dokunmamýþtýr sevgiyle o birileri,yalnýz hisseder
Karný doysa ne ki, sen sevgiden haber ver.
Aramýzda, hemen yaný baþýmýzdadýr
Ne varlýðý daraltýr bizi,ne hali hüzün verir
Arada bir belki güneþle tebessümlenir
Umutlarý da vardýr belli, kaderiyle cebelleþir.
Ayazlar alýþýk olduðu, yaðýþlarsa ýslanmadýðýdýr
Ne korur elbisesi yaþtan onu, ne de ayazdan
Ayakkabýlarýysa periþan, gelmez tamire
Yokmuþ gibi yaþarlar, koca insan selinde.
Öykünecek ne de çoktur özlemleri onun
Halbuki rutinindedir özlemleri,ortalama bir çocuðun
Ne uyku saati bellidir,ne gündüzü,gecesi,…
Yaþadýðý her saat bir insanlýk çilesi.
Çýkacak bulsa bir fýrsat,yeniden doðmaya
Yeþerecek ümitleri bir bir, artacak sevinçleri
Görecek ki hayat büyük, hapsolmuþ o kadere
Eklenmesinler yeterki, yeni dertler çileye.
Onlar, sokak çocuklarý ve içimizden birileri
Okullar uzak kalmýþ, yokki bir üniformalarý,
Siz beðenmezken sofranýzý, onlar ekmeði bulamaz
Sorsanýz bir nedir kahvaltý, eminim ki anlatamaz.
Kahvaltýlar lüks onlara, hani nerde,sýcak çorba?
Düþmüþler daha erkenden kimsesiz,loþ sokaklara,
Arýyorlar yenecek bir bayat ekmek, orda, burada
Bulurlarsa giyecekler gözden çýkmýþ temiz urba.
Kim fark edecek onlarý, kim saracak, kim sevecek…?
Bu çilesi çocuklarýn, ne zaman nihayete erecek?
Ya duygular, ya merhamet, nerde kaldý insaniyet?
Sokak çocuklarýnýn yüzleri gülmez asla bu düzende
Ya çareler aranmalý, bedeli her ne olursa
Her toplumun kanayan yarasý, süregelen bu trajediler,
Ýnsanlýk ölmesin lütfen, farkýna varsýn hanýmlar,beyler.
Oðuzhan KÜLTE
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.