HAYAT HEP BİLDİĞİNİ OKUDU
HAYAT HEP BÝLDÝÐÝNÝ OKUDU
Hayat bana gene kendi bildiðini okudu
Benim sözlerimi, kendi sözleriymiþ gibi
kendi cümlelerine dizdi ve bana sundu
Ben de onu dinledim her zamanki gibi
Her zaman haklý, her zaman doðrular onda
Asiliðim dilimin yaramazlýðýndanmýþ
Benim kabahatim, ben abartým bu olan biteni
Hayat bana gene kendi bildiðini okudu
Ezberlediðim hikâyeyi satýr- satýr tekrarladý
Eziyetlerim, ezilmiþliklerimin kurbanýymýþým
Yani her þey kendimi özümsemediðim-den kaynaklý
Okumadýðým bir kitap, yazýlamayan bir hikâye gibi
Hep üzerimde durdun nefes aldýrmadýn dediðimde
O da benim kabahatim, benim sefilliðimmiþ
Oku demiþ, yaþa demiþ bana vur dibine yaþamýn
Ben ciddiye almamýþ, kulak ardý etmiþim söylediklerini
Bu yüzden aþký bilmiyor, hayatý da tanýmýyormuþum
Aþk, her gün giydiðim ayakkabýdan farksýzmýþ
ya da çýplak ayaðýna batan bir raptiye gibi
Bu yüzden giyerken de yürürken de dikkatli olacakmýþým
Gitti mi gider geri dönüþü yoktur, dönse de o deðildir
Baþka bir yüz, baþka bir giyim tarzýyla çýksa da karþýna
O deðildir ve hiçbir zaman da o olmayacaktýr,
yani aþk..Yani HAYAT,yani hep o hikaye
Her zaman kendi bildiðini okudu bana HAYAT
Ve her seferinde sonuç hüsran olunca
Gene ben oldum kabahatli, gene benim hatammýþ
Ben de Kadýn ve devrim yan yana, eþittir özgürlük
Ne alaka, öyle deme her þey bir biriyle ilintilidir dedim
Gündüz yavuz.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.