attýðým her adýmda ayný ses, ayný nefes
ince bir matemin sessiz çýðlýðýnda, bastýkça taþlara
ürperdikçe benliðim, nemlendikçe tenim savrulan saçlarýmsa
yine böyle bir gündü, yürüyordum ve içimde masum mu masum
gözlerime baktýðýnda göremiyorsan yuvalarýndan kaçýrýyorsam
buralarda bir yerlerde düþürmüþ olmalýyým
bu daðlarýn eteðinde þu kývrýmlý yollarda saklý hayatým
çatýr çatýr çatýrdayan bir çakýl taþý anlatýr
çam, ardýç, ladin, sarý, beyaz orman gülü ve uçurum
nefes nefese kalmýþ minik bir yüreði
tozu dumana katýlmýþ bu yollarýn kenarýnda
bir meþenin gölgesi yahut sallanan bir yaprak tanesi
anlatýr ve ben dönmediðim virajlarýn ardýndayým..