Sana bu þiiri;
gözlerimden yaþ yerine sen akarken yazýyorum.
...
biliyorum,
titreyen kalem deðil yüreðim fakat
engel olamýyorum
akýyorsun
oluk oluk
kýyým kýyým
yanaðýmdan süzüle süzüle
her damlada
ve ben
tutamýyorum
bu þiiri;
gözlerimden yaþ yerine sen düþerken yazýyorum.
...
soluðum kesiliyor
nefes alamýyorum
sol yanýmda yine o bildik sýzý
hani sen olmadýðýn zamanlarda ansýzýn vurur ya; iþte o
bu seferki biraz uzun
alacaklý gibi
kurtulamýyorum
bu þiiri;
yüreðimden seni uðurlarken yazýyorum
...
bu veda öyle garip ki
henüz keþfedilmemiþ kayýp bir kentin dar
sokaklarýnda tanýmadýðým biri
seni benden alýp götürüyor sanki
usul usul
kayýp gidiyorsun ellerimden
yüreðimden...
düþlerimden...
dur!
diyemiyorum
bu þiiri;
penceresinden dýþarý baktýðýmda
uzaklarda çok uzaklarda birkaç yýldýz ve birazdan çekip
gidecek dolunay manzaralý bir odada yazýyorum
...
radyoda bizim þarkýmýz
nasýl diyordu nakaratýnda
"senin yaðmurun bana hiç yaðmadý
ben ne diye ýslandýysam onu da bilemiyorum."
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.