YETTİ CANIMA (467.)

Hayalini kurduðum tatlý bir rüyadayken
Ýki kalp arasýnda gidip geliyor gönlüm
Biliyorum rüyadan bir gün uyanacaðým
Yine de bu yangýnda kalmak istiyor gönlüm

Sözlerin hep can oldu heyecan oldu bana
Kalbini kucakladým sensiz zamanlarýmda
Olmayacak duaya amin denmez bilirim
Yine de boþ hayaller kurup durur bu gönlüm

Çok nasihatler çektim söz dinlemez gönlüme
Durup durup hayaller kurma dedim boþ yere
Karþýlýksýz sevda bu düþme artýk peþine
Bilirim ki bir ömür yanýp duracak gönlüm

Ya sev ya sevme beni artýk var bir karara
Sevda bu þakasý yok sakýn hafife alma
Gel vaz geç düþme dedim bu aþkýn girdabýna
Aþktan uzak dur dedim dinlemedi bu gönlüm

Feryadým duyan yok gök saðýr toprak saðýr
Bilirim ki sonu yok bu aþkýn bu sevdanýn
Bir iþaret bir ses ver bana kurban olduðum
Senden bir haber bekler yanar durur bu gönlüm

Bir kerecik de olsa tutmadým ellerinden
Bu baþýmý bir kere yaslamadým göðsüne
Vuslat nasip olmadý çýrpýnmýþým beyhude
Kader denen yazgýya kýrýldý küstü gönlüm

Ah sevgili öldürdün yeter beni azaptan
Çýkart artýk beni bu döndürdüðün girdaptan
Gümbür gümbür girdiðin bu yaralý yürekten
Sessiz sedasýz çýk git çýk git Allah aþkýna



Fatma Ayten Özgün

























Sosyal Medyada Paylaşın: