BAHTIM BENDEN KAÇAR

mateme bürünmüþ mavi gökyüzü
bulutlar hüzünlü aglamaklýdýr gözü
kurak bir toprak gibi oldu ömrüm
görmedi gitti rahat bir nefes yüzü

bahar gelir cemre düþer yeryüzüne
doga uyanýr döner artýk kendi özüne
soguktur üþür karlý buzlu gönlüm
hasret kaldý sýcak bir gülüþ yüzüne

agaçlar yeþerir acar tomurcuklar
yeþiller içinde gezip oynar çocuklar
hayalde canlanýr çocukça gülüþüm
bakar dururum öyle gözümde yaþlar

erir karlar sularý çaglayarak gider
topragý börtü böcegi mutlu eder
yeþermedi soldu benim gülüm
yüregim kurumuþ fidana benzer

bahçelerde renk renk çiçekler acar
etrafýna güzel güzel kokular saçar
nedendir bilemedim bu kötü gidiþim
ben bahtýmdan bahtým benden kacar


_= dursun durukan =_

Sosyal Medyada Paylaşın: