Bir ses ver... Ufuklara yükselen bir kuþun kanadý gibi Gecenin karanlýðýnda. Sulara düþen bir yapraðýn kayýþý gibi sessiz, Kimse duymasýn...
Öylesine sýcak, Baðrýmda Bir kedi yavrusunun yatýþý gibi, Mýrýldanýr gibi, Yüreðimi ýsýtan, Gözlerim ýþýmalý sýcaklýðýndan, Ellerime dokunur gibi...
Yüreðimin çýlgýnca atýþý gibi, Bir ses ki, Dökülmez, Dökülemez notalara, Bir ses ki, Ne dile getirebilir bir saz, Ne anlatabilir bahar, yaz. Bir ses ki; Kulaklarýmda, Yüreðimde, Ýçimde sonsuz bir haz... Sadece benim duyduðum, Kimsenin duymadýðý, Kimse duymaz, Oysa öyle çýnlýyor ki Yüreðimde, avaz avaz...
…………….
Bir ses ver bana, Ilýk yaðmur damlalarý gibi ýslatsýn gözlerimi, Bir ses ver, Kulaklarýmdan hiç gitmesin... Sen dol içime, Gözlerin ve sesin, Gözlerime doðsun her gün güneþ gibi...
Bir ses... Deli ormanlarýn kuytularýndan... Çaðlayanlardan çaðlasýn hergün... O ses ki, bana, duyduðum her an düðün... Bir ses ver bana, Beni alnýmdan usulca öpsün...
Bir ses ver, Dudaklarýmdan dökülen bir þarký gibi, Hep dolansýn dilime, O ses ki, anlatamýyor onu hiç bir kelime... O ses, getirsin vuslatý, Doldursun ellerime...
Öyle yürekten, Öyle sevgiyle, Daðýtsýn tüm elemlerimi, Bir ses ver; yüreðimde reyhanlar açsýn, Bir ses ki, Ýçime ýþýk saçsýn...
Hâlenur Kor
Sosyal Medyada Paylaşın:
nur49 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.