MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Ayrılık Sen/fonisi
Ahmet Karbeş

Ayrılık Sen/fonisi



Evet arkadaþým;
suçlu benim!
Ýklim dýþý,
mevsim normallerinin üstünde sevdim
seni.
Ben sana "canýmýn içi ol" demiþtim.
Canýmýn acýsý,
ömrümün,
yüreðimin sancýsý deðil.
Yine de hayat bu!
Olur ya, bir gün
yalnýzlýðýn ayazýnda
tek baþýna kaldýðýnda,
üþüyen duyðularýna çiy’ler yaðdýðýnda
gülüþümde ýsýtmam için kalbini,
al þimdi beni, sevgimi
en güzel yerinde,
göðüs kafesinde
itinayla sakla.
Ama þunu da unutma:
Bu kýrdýðýn,
senin
çeyizlik fincan takýmýn deðil......,
kanýmdý,
canýmdý.
Yani,
içinde seni barýndýran
benim kýymetlim
kalbim’di..
Hatýrla:
"Zamana býrakalým" dedin!
Býraktýk!
Sanki;
"belki" demiþtin bana.
Biliyorum,
ben "ihtimal"i bekledim
ýsrarla,
hâlâ...
Biliyormusun?
Çerçevelettim
o dudaklarýndan büzülen
son tebessümü aklýma.
Sen,
yine de gelmedin.
Gözyaþlarýmda kuruyan yokluðun
ölüm gibi bir þeydi de;
Ne tuhaf?
Bak:
Hiç kimse ölmedi be!

14/16:03:2015.
Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.