Göðsümün gülünü gözyaþlarýmla yýkayýp Þehrimin insanlarýnýn görmediði Gül çarþýsýnýn hüzne deðen taþ sokaklarýnda Kireçten çizilmiþ Sek sek oyunun sekizinci karesini Kendine sýcak bir ev yapan Üryan ,kýrýlgan ,mor çocukluðumun elinden tutarak Sayrýlý gökyüzüne açýlan pencerenizin altýna gelirdim Sesini öpmek adýna
Gözlerimde geceden daha kara en sevdiðim misketlerim vardý Gözlerine vermek istediðim Ellerimde serçe yüreðinin çýrpýntýsý olurdu Ben ellerimi gözlerime kapatýp aðlardým Sesini öpemezsem diye
Sonra Acýnýn heybesini doðduðu andan bu yana taþýyan sýrtýmý Toprak evinizin duvarýna yaslayýp Sesini beklerdim Bekleme saatlerimde Sen öksürürdün Her öksürmende Duvarýnýzdan sýzan kan Denizine aþýk ehil bir ýrmak gibi Acý heybemden aþýp Að mintanýmýn yapýþtýðý tenimin terine deðerdi Üþürdüm
Aslýnda üþüten kan deðil Aðzýnýn içinde ölüme uçan sessiz kuþlardý
Ve ben gizlice O kuþlarýn sesinde sesini öperdim Nedense öptüðüm her sesinde Dudaðýmda uçuklayan bir akþam lalesi olurdu
Þimdi düþünüyorum da O zamanlar Deðmemiþti Yaþamýn üvey elleri
Saçlarýmýza taktýðýmýz yýldýzlara Beyaz dualarýmýzýn üzerini örten yaðmurlara Nefesimizin bir kenarýna bulaþan gökyüzüne
Büyümemiþ göðsünde emzirdiðin Kuþlara Çiçeklere Çocuklara Ve Ýstanbul’a
Bir cebimizden bir cebimize taþýmadýðýmýz Kimsesizliðin kahýrlý evinin odalarýna Sinen düþlerimize
Þu an Sýrtýmý evinizin toprak duvarýna deðil de Göðsümü yaslýyorum topraðýna Ýnan senden sonra hiçbir el deðmedi Göðsümdeki güle
Bak Sana göðsümde Yýllarý taþýyan bir gül getirdim Hadi n olur kalk ve emzir
Bir gül hayata dönsün Göðsünde
Anlaþýldý Bu bayram arifesi de kalkmayacaksýn Bayram namazý sonrasý kapýmý açanda Sen olmayacaksýn
Haberin ola
Kuþlar Çiçekler Ýstanbul Büyüdü Ben hiç büyümedim
Sosyal Medyada Paylaşın:
serçe Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.