Anne Ha Bire Üstüme Üstüme Geliyorlar
İhalil
Anne Ha Bire Üstüme Üstüme Geliyorlar
Anne!
Sevdiklerim de sevmediklerimde, ha bire üstüme üstüme geliyorlar,
Hoþlanmadýðým halde, kin ve nefret duygularýmý ha bire biliyorlar,
Ýyilik ve güzellikleri, sadece ve sadece kendilerine diliyorlar,
Beni bana küstürüyor, bu üç günlük fani dünyayý bana zehir ediyorlar.
Anne!
Ne istiyorlar gönlünde kemlik olmayan ben gibi birinden?
Hiç korkmuyorlar mý yerin göðün sahibi olan yücelerin yücesinden?
Bakar kör olmuþlar sanki, bakmýyorlar gönül penceresinden,
Nimetlerini acýlaþtýran ölümü düþünmez olmuþlar, içi boþ neþe ve sevinçlerden.
Anne!
Canlý mahlûkatýn en þereflisi olan insan, niye bu kadar zalim olmuþ?
Taþlaþmýþ yufka gönülleri, envai türlü husumetlerle doldukça dolmuþ.
Saksýlarýndaki rengârenk Muhammedi gülleri, daha hazan gelmeden solmuþ.
Kaybetmiþler maddi manevi deðerlerini, gönül aðaçlarýna baykuþlar konmuþ.
Anne!
Buz gibi berrak akan pýnar olmuþlar, ama yanan baðýrlarýn hararetini gidermiyorlar.
Muhammedi gül bahçelerinde, rengareng güller yerine, dikenleri deriyorlar.
Adavet tohumlarýný, gönül tarlalarýna aþk ve þevkle ekiyor, can sularýný veriyorlar,
Zalim olmuþlar, kimsesiz dul ve yetimlerin gözyaþlarýný silmiyorlar.
Anne!
Yoruldum bunlarý konuþup yazmaktan, ama onlar vazgeçmiyorlar zalimliklerinden,
Gölgesi gür ve meyvesi bereketli olan, aðaçlarý kesiyorlar köklerinden.
Utanýp arlanmadan, hayâsýzca gülüyorlar ve de övünüyorlar kemliklerinden,
Her geçen biraz daha insanoðlu uzaklaþýyor, insaný cennetlik eden güzelliklerinden.
Anne!
Yüzlerce binlerce dostumun olduðunu biliyordum, ama anladým ki çok yalnýzmýþm.
Ne yapýyorsam yapayým, akort tutmuyor insanlýk sazým.
Envai türlü nimetlerin içinde olmama raðmen, kalmamýþ yaþama hazzým.
Yedi yabancý gibi olmuþlar, anlamak istemiyor beni ne eþim ne oðlum ve ne de kýzým.
Anne!
Kuþ tüyü yataklarda bile sevda sürmeli gözlerime girmiyor þipþirin uykular.
Bir hiç uðruna, boþu boþuna bulandýrýlýyor, buz misali berrak akan pýnarlar.
Bir küçük menfaat için payý mal oluyor ar ve namuslar,
Yorulmuþ insanlýk yolunda en rahvan atlar, kursaklarda kalmýþ muratlar.
20/Þubat/2019
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.