Çoğa Yeğlerim Azlığı

Sensizlik çýktý yoluma,
Sabýrýma surlar ördüm.
Baktým saðýma soluma,
Ýlgisiz suratlar gördüm.

Acýmasýz birbirinden,
Kara yazgým olan dünler,
Býktým usandým hepsinden,
Bitmez, acý veren günler.

Çok kez çýkmazlara girdim,
Ýçin için yandým söndüm,
Sanma ki, huzura erdim,
Bunaldým deliye döndüm.

Dolaþsam eli kavallý,
Ümitler hüsranla biter.
Beden köle, ruh zavallý,
Yaþadým ölüden beter.

Denerken bütün yollarý,
Kar yaðdý çamlar devirdi
Rüzgar savurur kullarý,
Hazanda baða çevirdi.

Çok yanan gördüm arýna,
Ne donanlarla donan var.
Baþkasýnýn mezarýna,
Ne sevdiginden konan var.

Kentleri kadar büyükmüþ,
Ýnsanlarýn yalnýzlýðý,
Kuru kalabalýk yükmüþ
Çoða yeðlerim azlýðý....




11.06.2008
Sosyal Medyada Paylaşın: