Ey Aþk: Senin bir lisanýn varmý Ben sana nasýl anlatayým çektiklerimi Yüreðime çöktün, iflah olmaz bir yara gibi Ruhumun çýtýrtýlarýný duyuyorum Ýnce bir hastalýk gibi yedin, Ömrümün takvim yapraklarýný
Yýkýma uðramýþ gecekonduya çevirdin beni, Enkaz yýðýnýyým þimdi Gece uykularýmý çaldýn, nöbetlere diktin Engin denizlerde, küreksiz býraktýn Daha ne yapacaksýn ki En güzel çaðlarýmý yedin, gençliðimi sömürdün
Benimde umutlarým vardý Gönül dergahýmda gül yetiþtirecektim Kýrmýzý, mor ve beyaz Dikeni batmasýn diye, elimle derecektim Gün batýmýnda þiirler yazacaktým Ellerini avuçlarýma alýp Parmaklarýnýn her boðumunu, Kutsal bir nimet gibi, öpüp baþýma koyacaktým Þimdi kurumuþ dereye döndüm Taþ olsam yosun tutmam sayende Ey aþk: Keþke hiç tanýþmasaydýk
BEÞÝR ÇÝTAK
Sosyal Medyada Paylaşın:
Beşir çitak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.