Efruze
Hüzzama boyuyor yine tüm yapraklarý rüzgâr
Ben ki bir mecburi yolcu, haný yanmýþ hancýyým
Bir yangýn ki tüm sinemde sinene bin sitemkâr
Bu yolda bütün gördüðüm hanlara yabancýyým
Hapsolduðun yerde beni anar mýsýn Efruze?
Bir çentiklik yerim var mý kalbinin bir yanýnda?
Herkes Cenneti arzular, yanar mýsýn Efruze?
Taþýyabilir misin ki gözyaþýmý kanýnda?
Ben amansýz bir firakýn aguþunda biçare
Sen gözlerimden ruhumu zehirleyen bir hançer
Göðün en ücrasýndaki ulaþýlmaz sitare
Bu saf gönlüm ise hala sana varmayý ister
Bir deniz var önümüzde, arkada Firavunlar
Halâ riyâkar dualar dolaþýr dilimizde
Ne zannettiðimiz kadar temiz kalplerimiz var
Ne de Musa’nýn o kutsal asasý elimizde
Ben serabýnýn meftunu iflah olmaz deliyim
Peçesini de açmadý sensiz iken kaç bahar
Gözlerindeki efsunu yalnýz ben bilmeliyim
Onlar senden bana kalan yegâne hoþ yadigar
Vazgeçtim artýk visalden hayâlin yeter oldu
Hiç bir zaman uyutmayan konuk gibi her gece
Acýmasýz zaman der mi yeter, süreniz doldu?
Onu bile alýr mý ki elimden hep Efruze?
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.