MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Özgür Çocuk
saf şiir

Özgür Çocuk



Oldukça cana yakýn, zekiydi
Enerji dolu iyi atletti,
Baþýna iþler açan meraký,
Asla vazgeçmez azim vermiþti

Tek dostu yoktu hoþ çevresinde,
Sanal yaþamdý tül perdesinde,
Merakýna dem gezerken nerde,
Yasak öðütler epey germiþti!

O gün seherde erken uyanmýþ,
Bayrammýþ gibi güzel kuþanmýþ,
Oyun oynarken hayli usanmýþ,
Kapý kilidi açýk görmüþtü!

Anne ve baba derin uykuda,
Kapýyý açmýþ sanki pusuda,
Ormana doðru hýzlý koþuda,
Özgürlük aný kalbi sarmýþtý!

Bakmýþ ki birden dönüp geriye,
Evi kaybolmuþ dönmüþ deliye,
Aðlamýþ çokça ama nafile,
Bu senaryoyu farklý kurmuþtu!

Birden göründü önünde köpek,
Kükrerken korktu hissetti ödlek,
“Gitsen baþýmdan…” acýyla titrek,
Ýmdat ederken ne baðýrmýþtý!

“Korkmana gerek yok dostça geldim,”
“Orman zalimdir tecrübe bildim,”
“Neden ki kaçtýn evden, sarsýldým…”
Köpek bir insan gibi erdendi!

Anlattý içten, pek dost oldular,
Dertleþip koyu lafa daldýlar,
Evine birçok yollar buldular,
Köpek telaþla keþfe turlandý!

Az gittiler hem de uz gittiler,
Yokuþ dere tepe düz gittiler,
Arada durup izler güttüler…
An karanlýða çoktan ermiþti!

Korkunç narayla birden durdular,
Gür bir ayýyý inler gördüler,
Ona baktýkça caný gerdiler,
Ayýda köpek gibi erdendi!

“Ayaðýma bak bir diken battý,”
“Acýttý hem de çokça kanattý,”
“Dikeni alda versin rahatý! ”
Çocuðun içi cýz etti, dert sardý…

“Ayý kabadýr inan yer seni…”
“Sakýn çýkarma hiç bu dikeni…”
“Akýtýr senin masum kanýný…”
Köpek çocuðu ne çok uyardý!

“Korkma dost yardým etmem de gerek…”
“O benden zayýf, gerek kurtarmak…”
“Hem anne baba sözü bu gütmek…”
Der demez ine birden girmiþti!

Çocuk dikeni etten çýkardý,
Ayý oh çekip nasýl haykýrdý!
“Dostumsun artýk benim…” baðýrdý
Çocuða neyi varsa vermiþti…

“Niçin gezersin ormanda çocuk? ”
“Giyilmez soyka görsen bir gocuk…
“Yerler ki, seni enfes sucuk…”
“Emrindeyim bak!” diye baðýrdý…

Çocuk anlattý dostu köpeði,
Vermiþti nasýl ona döþeði,
Nasýl rahattý artýk yüreði,
Çocukta güven, korku eridi!

Az gittiler hem de uz gittiler,
Dere tepe düz yokuþ gittiler,
Arada durup izler güttüler…
An aydýnlýða çoktan ermiþti!

Irmaða gelmiþ, ayý aniden,
“Yemeði teklif etti sahiden”
Dalmýþtý suya, farksýz avcýdan
Canlý çuprayý yere sermiþti!

Sürtünce bir bir çakmak taþlarý,
Odunu sardý birden ateþi,
Döndükçe balýk piþirdi baþý,
Kokusu burnu enfes sarmýþtý…

Tadý lezizdi, sonra kalaný,
Ayý torbaya koydu, saklandý
Hoþ muhabbetle mazi aklandý
Zinde uyanýp planlar kurdular…

Az gittiler hem de uz gittiler,
Dere tepe düz yokuþ gittiler,
Arada durup izler güttüler…
Kýrlarda birçok zebra gördüler…

Hepsi çocuða hoþça baktýlar,
Ayý it gibi mani yaktýlar,
“Hoþ geldin! ” deyip dostluk ektiler,
Hal hatýr sorup aþka erdiler…

Zebra üstüne, tek çocuk bindi,
Umutlar yolu bulmak içindi
Dördü pür dikkat adeta cindi!
Dikkatlerini keþfe vermiþti…

Derken papaðan þaktý övgüyle,
Çocuða durum sordu ezgiyle,
Çocuk ona dedi sevgiyle,
Sonunda çýðlýk attý “Hal”e yar…

“Size gelmeden önce aleni…”
“Aðlaþan insan gördüm bu gibi”
“Siz takip edin gidelim geri! ”
Yok etti haber bütün kederi…

Ayý, it, zebra, çocuk pür sevinç,
Uçarken kuþta ne mut ne kývanç,
Eve varmaya kapladý inanç!
Böylece hýzla eve vardýlar…

Çocuk zebradan bir anda indi,
Ailesine koþtu, eriþti…
Sarýldý öptü þevkle, seviþti,
Mutluydu herkes, huzur yeþerdi…

Ayý torbadan balýk, çýkardý
Kor bir ateþte hemen piþirdi,
Muhabbet aþla, kaþýk tat verdi,
Hoþ olmasa da vakit seferdi…

Ayý ailem dedi-beklerdi,
Papaðan özgür kuþum söyledi,
Ýt, zebra kalmak için yeðledi,
Çocuk mutluydu aðda son verdi…

Onlar coþkuyla murada erdi,
Bize bu güzel masalý verdi…
Ýbretler aldýk unuttuk derdi
Çocuklara yol, büyük eserdi…



Saffet Kuramaz

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.