’’Karadýr kaþlarýn, ferman yazdýrýr’’ dedi, Mecnun’u Leyla’ya, aþk yolunda köle eyledi. Þirin’in güzelliðini, Ferhat’tan baþka kimse bilmedi, Bir de ayrýlýk var, gidenler asla geri dönmedi.
Ben ki Ýstanbul’un tarihinde, seninle hep geçmiþe gömülürüm, Urfa’ Balýklýgöl’ de durmadan hayalini yüzdürürüm. Konya’da etli ekmek yesem boðazýmda kalýr, öksürürüm, Ölürsem sebebi sensindir, bunu kimseler bilmedi.
Biraz karýþtýrdým bu þiiri, affýna sýðýnarak, Biraz da yakýþtýrdým ayrýlýðý sana, hadi git güle güle. Sakýn kýzma bana, bu sözlerime yakýnarak, Onca gel dedim sana gelmedin, bari git güle güle..
Yusuf BÝTÝM
Sosyal Medyada Paylaşın:
Serseri_Ruhlu_Şair Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.