bir pazar gecesi rüzgar doðudan esiyordu bos sokaklara gizlenmiþ biraz cesaret dileniyorum
ne çare yýldýzlar karþýlýk vermekten aciz her biri bir dileðin peþinde
barut kokan bir yalnýzlýk kibrit çakýþýnda gözlerim aydýnlýðýn þeridini yýkýyor kýyýda yalnýz bir balýkçý kayýðý dalgalarýn göðsüne vurusuyla inlemekte can çekiþen bir günesin ufukta çözülüþü
birden çocukluðu geldi aklýma annemin sahici çocuktu o bir deniz kenarýnda kýyý kasabasýný döverken hýrçýn dalgalar annemde bir o kadar hýrçýn yetiþmekteydi
annem dilsiz bir aksamda heceleri sayýklardý bas ucumda gizlenmeyi baþaramayan aydýnlýk ufuk çizgisinde geliþ yolunun solundan alnýmda ilk dokunuþuydu terlerimin tomurcuklarý ve ilk çizgilerdi alnýmda beliren kederli günlerin en sahici belirtsi Sosyal Medyada Paylaşın:
MiNeCaN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.