Gidiyor

düþündüm-taþýndým özlerimi
neler deþiyor, neler didiyor
doldurup boþalttým gözlerimi
yoksul öykü býrakan gidiyor!

var öyküde, ülküde yüzün var
ötesinde hep ayný hüzün var
berisinde görünen güzün var
yakaya rozet takan gidiyor

yerin tepesidir yerin dibi
ister gürbüz olsun ister cibi
diyeceðim Yeþil Irmak gibi
böyle kabilden akan gidiyor!.

savrulur baþýmda bulutlarým
kýyama dururken umutlarým
kimi yererim, kimi kutlarým?
göyne gönülden bakan gidiyor

hýrsýz olup fine-fesat çaldýk
biraz hisse birazda pay aldýk
alevler içinde kala kaldýk
yürek kavurup yakan gidiyor...

uhrevi dünya içindir ülkün
kimyasý bozuldu bizim mülkün
ak öfke, kara umut ne mümkün
þiirdeki Han, Hakan gidiyor.
Sosyal Medyada Paylaşın: