Bir damla yalnýzlýðýmýz var her birimizin. Koca bir damla yalnýzlýk… Bir de küçük bir kaba sýðacak kuru gürültülerimiz! Ýsmini “isyan” koyduðumuz sessiz çýðlýklarýmýz Kimselerin duymadýðý diyarlara, Bir göz yaþý duruluðunda, Küçük adýmlarla,gitmekteydiler… Derken,bir söz fiþeði patladý gri gökyüzünde; “Terk edildik kardeþler…Ýnsansýz kaldýk...!” Kimsenin duymadýðý bu sessiz çýðlýk, Kuru bir gürültünün ýslanmasýna sebep olmaktan Ömür boyu hapis cezasýna çarptýrýldý. Ve gazeteler þöyle yayýnladý bu haberi; “Kuru gürültülerinizi,Marmara denizine,kýpkýrmýzý kovalarýnýzla,dökmeniz gerekmektedir! Aksi takdirde,kuru gürültülerinizi alýp,bir daha vermeyeceðiz!” Bunu gören isyankar bir topluluk, Kuru gürültülerini kimseye býrakmadýlar. Tükürük kývamýnda bir toz bulutu yaratýp, Ýçine,yaþamlarý boyunca biriktirdikleri kuru gürültülerini katýp, Üfleye üfleye baþka yerlere,diyarlara,topraklara uðurladýlar. Aðlamadý ama hiçbiri. Marmara denizine dökülen kuru gürültüler gibi, Islanmaktan korkuyorlardý… Sosyal Medyada Paylaşın:
Erhan Tuncer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.