Yar (arşiv)☆

Yetmez ki anlatmaya ne kelime, ne de söz
Hançer yedi yüreðim dünyam oldu bir zindan
Ölmek üzereydim ben küle dönmüþtü bu öz
Geliþinle dirildim hayata döndüm o an

Yýllarca bekledim yâr sevdan ile yanarken
Eþi yok bu acýnýn ruh sanki bir çöl iken
O nasýl bir çileydi herþey olmuþtu diken
Kimbilir ne olurdu sensiz dünyada bu can

Hep adýný anarken þu garîbâne gönlüm
Yokluðunun bir adý olmuþtu kara zulüm
Sensiz yaþamanýn eþ anlamlýsýydý ölüm
Canýmda can olmuþtun damarýmda akan kan

Öyle gözyaþý döktüm yâr ben senin uðrunda
Kuþlar gibi korkardým dersin diye elveda
Gönül sazýmýn teli çýkarýrdý hoþ seda
Ýyi ki sevmiþim yâr aþkýn gönlüme ferman

Sevmedi sevmeyecek bu gönül baþkasýný
Ömür bitse farketmez kalbimde ayný týný
Ruhuma kazýnmýþsýn deðiþir mi bu kaný
Yâr ömrüme baharsýn Rabbim vermesin hicran

Hasret, çile, ayrýlýk, gözyaþý, acý, hüzün
Ruhumu hep sarmýþtý bu duygular çok hazin
Kavuþsun tüm sevenler Mevlam n’olur ver izin
Vuslat yoksa sevdada olur dünya pek yaman

Selva Durmaz Emir
Sosyal Medyada Paylaşın: