Yalnızlığı Bu Kadar Mı Hak Etti Yüreğim

Yalnýzlýðýmla oturdum
Ýçimi döktüm ona
Dilimde bir yalnýzlýk þarkýsý
Bitmiyor içimde keder ve gam
Bu imtihan çok çetin
Acýlarla gülmeyi öðrendim
Artýk kimselere güvenmiyorum...

Yine hüzün mevsimi geldi
Ýçimde ki yalnýzlýðý yenemiyorum
Nereye gitsem, avutmuyor beni
Sadece aðlýyorum
Belki kaderime
Belki de yaþamak istediklerimi
Yaþayamadýðýma...

Artýk ne hayaller kuruyorum
Ne de mavi düþlerde avunuyorum
Bu satýrlarý sana
Gözyaþlarý içinde yazýyorum
Neler çektiðimi bilemezsin
Sensiz kimsesiz sahipsizim
Yalnýzlýðý bu kadar mý hak etti yüreðim...

Sosyal Medyada Paylaşın: