Beraber yürümek

Düþünüyorum
Hayatýmdan kopup giden dünlerimi
Çok uzakta bir yerlerde
Belli belirsiz hayaliyle
El sallýyor görüyorum
Ayaklarým dolaþýyor yürüyemiyorum
Engin kayalardan düþüyor
Bir damla göz yaþýyla
Bitip tükenip gidiyor
Ardýnda býrakarak
Umuduna, gülüþlerine hasret
Bir çift göz...

Ertelenmiþliklerin acýsýný
Bu gün daha çok hissediyorum

Ne renk ti gökkuþaðý?
Umudun, hayallerin rengi varmýydý?
Onlarda göz yaþý gibi, renksizmi yoksa?
Tutup her birini boyasam rengarenk
Doðadaki tüm renklere
Ayýrmasam hiç yanýbaþýmdan
Hep koruyup saklasam
Azaldýkça tükenmesin, diye eklesem

Sabretsem...
Sabýr acý, lakin meyvesi tatlý demiþ büyükler
Sabredip, selamete ersem
Güvenle bassam, yere adýmlarýmý
Korkmadan, yalpalamadan

Kaç gün uykusuzum
Kaç gün aðladým, saymadan
Yorgun yýllarýmý, dinlendirip, tazelesem
Mutluluk ellerimdeyken
Kýymetini daha çok anlasam
Gelecek endiþemi atýp
Kaygýlar dan kurtulsam

Tüm benliðimle tevekküle bürünsem
Zaman dolunca, can yoldaþýmla
El ele HAKKA yürüsem...



Sosyal Medyada Paylaşın: