OLMAYAN SABAH

Saat üç,
Tüm insanlar uykuda, sende,
Bir ben ayaktayým yalnýzlýðýmla,
Bir bu þehrin ýþýklarý, bir de gece,
Çýkmaz sokaklarda dolandým.
Hesaplar tutmadý yine,
Aþk el sallýyor bir pencerede,
Uzaklaþtýkça uzaklaþýyor benden,
Ýþte gidiyor yalnýzlýk ekspresi,
Yaþlar dökülüyor gözlerimden,
Uykularýmý bölüyor bir kadýn sesi,
Sýrýlsýklam uyanýyorum,
Sigaramýn dumanýnda savuruyorum.
Çocukluðumu ve yiten gençliðimi.
Üstüne bir de sensizlik ekleniyor.
Bir bardak suyuma karýþan zehri,
Ýçiyorken, sen kaçýncý uykudasýn.
Kimliksiz kaçýncý seviþmendesin sevgili.
Düþündükçe, çýldýrýyorum.
Gece yarýlarýnýn ayazýnda,
Bedenimde bir ateþ, bedenim buz kesmiþ,
Üþüyorum, aldýrýþ etmeden yazýyorum.
Akýl erdiremiyorum bu nasýl iþ.
Seni düþünmeden edemiyorum.
Saat üçe on geçiyor,
sabaha daha çok var iþte.
Sensizliðim, çýkmaz sokaklar gibi,
Bir türlü varamýyorum sana,
Yanaklarým ýslanýyor, aðlýyorum,
Bu þehrin yaðmurlarýna karýþýyor.
Senin için dökülen göz yaþlarým,
Yine sensizliðimi haykýrýyor.
Kucak açýyor yine yalnýzlýðým.
Sen uyuyorsun, tüm insanlýk uyuyor.
Bir ben, bir yalnýzlýðým,
Bir gece bir bu þehir ayakta,
Seni bekliyorum sevgili, ayaktayým,
Daha çok var olmayan sabaha


BAKÝ EVKARALI

Sosyal Medyada Paylaşın: