kar kuzularý yakardý
karanlýk sonsuz bakardý
ve ker zaman kum saatinden akardý
bütün hikâyeyi anlatan bir çobandý
bir maðaradan, yüreði nur’dan
bir marangoz, haçý tahtadan
bir de sen
kendine kendin aynadan
göçmeden bu diyardan
nokta kadar dünyadan
düþmeden yardan...
çocukluðumuzun anne izleði
masumiyet þarkýlarý dinlemekti
o zamanlar hayat
"bir varmýþ bir yokmuþ" demekti
yüreðimiz kabarýp akýl erince
ve büyüyüp hayatý deneyimleyince
ateþ bacayý sarýnca yani gönlünce
_________________ sitemdi ince ince
zaman içinde masumiyeti kaybetmekti...
aynýdýr bazý insanlarýn ismi
ve davranýþ biçimleri cismi
fakat farklýdýr aþk içleniþi
ya da bir cinayetin iþleniþi
ama aynýdýr
kuzusunu yitirmiþ her annenin sesleniþi..
çocuk günlüðü
kuþ cývýltýsýdýr
kuzularýn özgürlüðü
kaplan gelesiye kadardýr
büyüyünce
acýlar artacaktýr
mevsim
ömrünce kýþ kalacaktýr
belki güneþ gülümserse
mutluluk yaðmur içerse
belki ama
ne güneþ ýþýyacak ne yaðmur yaðacaktýr...
büyüdü mü!
bir kaplanýn gözleriyle bakar insan
ki bir kaplan gözün de büyütmez avýný
unutur karýn tokluðun da
büyüyüp hayat deneyimi kazanan insaný
merhamet yokluðun da
insaf yoksulluðun da
yok
güzellik
ve yalan
ve gizem
ve zorbalýk
çünkü kaplan ve kuzu da olan
ayný masalcýnýn eserinden kalan
"az gittik uz gittik
dere tepe düz gittik"
bir de dönüp baktýk ki...
arpa boyunu geçip
uçsuz bucaksýz çölden
bir maðara da uyandýk
kýtmir akýllanýr
"ikrâ"
diyen bir ses yankýlanýr...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
abim... canım abim öğretmenin vedası... yağmur... kuş kanadı... beyaz atlı prens... gökyüzü... gökyüzü... şehit çocuk... ay yıldızlı uçurtma...