Düğün

-Mevlâna’ya saygýyla-
.
O aþk içre, ayýkken sarhoþ gezer
Kendine çoðalýr, sýðmaz kendine
Ölüm dedikleri nedir ki
Düðündür O’nun için
Esrir O’na ney ile gudüm ile
Arýnýr tüm dünya nimetlerinden
Vahiy bilir, kendini sýnar O’nda
Sað eliyle O’ndan alýr
Sol eliyle kula verir
Öylesi kutsal bir ibadettir ki
Döner kendi mihrabýnda, yüz sürer O’na
’Þeb-i Arûs’ dur her saniye, O’nu görür
Bir doðal günün sonudur, bir kapý
Ufuktaki o kýrmýzý gül

.
Nisan 2008
Nesrin Göçmen



Sosyal Medyada Paylaşın: