BİR BİLSENİZ NE ÇOK ÖLÜRÜM
Bir bilseniz ben ne acýlardan geçtim
Ne yokluktan, ne yoksulluktan geçtim
Acýlarýn kýyýsýnda büyütüm umutlarýmý
Sütten kesilen düþlerimi, gözyaþýmla suladým
Günaydýnsýz uyandým çoðu sabah
Çiçeksiz baharlar gibi büyüdüm ben
Ne çok yangýnlar taþýdým avuçlarýmda
Ne zemheri ayazlarla uslandýrdým yüreðimi
Bir bilseniz ne çok aç kaldým, ne çok uykusuz
Aðýtlar inlerdi sazýmýn her bir telinde
Ne kadar çok yaþadýysam o kadar çok yandým
Kokusuna hasret kaldým bazen, sýcak tandýrýn
Bazen bir çaya eþlik etti, elde kalmýþ tek lokma
Yýlmadým insan olmaktan insan kalmaktan
Eli koynunda keder yüzlü anaya da aðladým
Yýrtýk çizmesine içli bakan küçük çocuða da
Eve eli boþ dönen, kahýr yüklü babaya da
Göðsümdeki et parçasý sýzlar aðlarým
Bir bilseniz neler yaþadý, neler gördü bu gözler
Ne göçler oldu, ardýnda izi tozu bile kalmadý
Tasý taraðý toplayýp bir gece, birer birer gittiler
Ne çok insan gördüm, ki aðýzlarý mühürlenmiþ
Sus getirilmiþ dillerine, bakýþlarýnda avazlar
Ne türküler ki mýsra mýsra daraðacýna çekilmiþ
Talan edilmiþ bahçelerde yolunmuþ güller
Her gece ölür tebessümler, kör sokaklarda
Bir bilseniz her gece ne çok ölürüm ben
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.