Seni gördüm bugün elinde bir kitapla. Dinç, vakur, sade ve çokça güzeldi ellerin. Tepeden týrnaða kadýndýn, sendin... Ýki üç arkadaþ geliþin vardý ve ihtimalen genç bir kýza dönerken okunuyordu gözlerinde ki mutluluk. Ve elinde ki penseyi býrakýp seyre dalarken þair... Saatin saat olduðu bir zamanda 15.10’a dair. Çay modasýndan yazýyorum bu þiiri sevgilim. Çay molasý da aþka dahil.
Seni gördüm bugün en güzel bir þarkýnýn en güzel yanýnda. Ellerinden tanýdým seni. Çok kemikli ve bir fazla güzel... Ayaklarýndan tanýdým seni. Yürüyüþünden sýzdýran tuhaflýðýndan. Kaldýrým taþlarýnýn çizgilerine basmamak için verdiðin o garip çabadan. Ve yudumlarken çayýmý bir kamyon gibi aðrýma gidiyordu gözlerime bakmadan dönerken köþeyi... Öyle yorgun yüklemiþler ki beni kendime. Dönmek istemiyorum artýk derdime. Yakýp yýkmak istiyorum herþeyi gördükçe seni... Ve ne zaman baþ kaldýrsam hep tetikte karþýlýyor beni keder... Hissettiriyor þakaklarýma dayanan o soðuk namlusunu kader. Yaþasam artýk ne fark eder? Ölmekten de beter! Bir yaným ev, ekmek... Diðer yaným heder!
Seni gördüm bugün cebimde ki son bir dal sigarayý da kül ederken. Öyle güzel bakýyordun ki, yakýlýrdý o an bir paket Parliament daha. Upuzun indirirken kirpiklerini dökülüverdi makyajýndan bir damla timsah gözyaþý. Oysa henüz hüznün acý bile deðilken... Ve görüyorum ki hatýrlatýr þimdi belki senin güldüðün benim öldüðüm anlarý kader, ellerin yüzünü avuçlarken...
Ve bugün gördüm seni denizler kadar bir günahla aðlarken. Yüzünde ki piþmanlýkla açan bir çiçekle... Ve ben de aðladým bütün dillerde. Seni kaybedince bir kuþ sürüsünü içime gömerken... Seni gördüm iþte o köþede. Sen o köþeden dönerken, mutluluðun ise yol ayrýmýndan devam ederken... Kader bir bakýþ sallayýp ardýndan gözlerine acý üstune acý eklerken... Seni gördüm bugün tutuklu, virane, vurgun bir þekilde can verirken. Seni gömdüm artýk 15.10 Çay molasýnda son sigaramla beraber izmaritine basarken...
Seni gömdüm bugün...
Ömer Altýntaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ömer Altıntaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.