yan kat komþum kuru fasülye piþirmiþ.
kokusu,dumaný burnuma geldi,
hatýrlayýverdim lezzetini.
emekli maaþýna kýyýp alývermiþ,
bir koþu pazardan kýrýk pirinç aldým,
içine de arpa þehriye kattým.
bir tencerenin yarýsýyla komþumun,
kapýsýný çaldým,fasülyesinden aldým...
üst kat komþum hoþaf piþirmiþ,
üç,beþ meyvasýný
þekerle eritmiþ.
o fasülyeden,biz hoþaftan nasiplendik...
diðer komþum çay demlemiþ,
son tabak kuru’yuda ona verdik.
çay içip sohbet eyledik.
çocuklarý saldýk bahçeye,
oynasýnlar yeþillerin üzerinde
ayaklarý çýplak
deðsinler topraða "aman otlar ezilmesin dedik"!..
zaten yazlýk ayakkabýlarý henüz seçemedik...
onlar koþuþturken bizlerde izledik,
bizlerde kime benziyorlar diye þöyle bir gülümsedik.
bir koþum kek yapmýþ,yanýna kahve piþirdik
afiyetle yedik,þükrettik
çocuklarýn da ellerine
birer dilim verdik
kuþ’lar bir dal’a konmuþ
çocuklar kek kýrýntýlarýný
kuþlarla paylaþýr olmuþ...
kim demiþ apartmanlarda
"komþuluk öldü" diye...
yeter ki aþýný,selâm’ýný esirgeme
her evin içinde bir aile
gez,dolaþ,gönül al
sohbet eyle
bir gün kuru fasülye ye
yarýn bir simit,biraz peynir
çayýnýda demle
yeter ki komþundan esirgeme
televizyonlarý da kapat
konuþulacak,paylaþacak çok konular var...
ya da kapat gözlerini benim gibi,
dal düþlere ve tüm bunlarý hayâl et
lütfen bir kez dene !..
ayþe yayman
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.