AH ÇOCUKLUĞUM (455.)

Nasýlda geçti o güzelim yýllarým
Hiç anlamýþ deðilim
Daha dün sokaklarda
Oynadýðým günler geliyor aklýma
Gün batýp karanlýk çökene dek
Saklambaç oynar saklanýrdýk
Kimimiz ulu bir çýnarýn
Kimimiz bir duvar arkasýna
Sabah giydiðimiz elbiselerin rengi deðiþirdi
Beþ taþ oynarken otururduk çeþmenin taþlarýna
Annem kýzardý elbette Ýnadýna çok titiz bir kadýndý
Bu yapýlýrmýydý ona Çocukluk iþte düþünemezdik
Sar sarý ortasý delik yirmi beþ kuruþlar vardý o zamanlarda
Babam iþe giderken her sabah
Yirmi beþ kuruþlarýmýzý konsolun üzerine koyardý
Büyük paraydý o zamanlar
Delikli para
Neler ’ mi alýrdýk 25 kuruþa
Neler almazdýk’ki
Top top renkli þekerler vardý
Kaðýttan külahlara koyarlardý
Sarý leblebi tozu ara sýra boðazýma kaçardý
Öksüre öksüre bir hal olurdum
Ne can derdiyse Çocukluk iþte
Macuncu amcamýz vardý
Mahalleye gelince bütün çocuklar
Etrafýný sarardý Adam deðiþik sesle baðýrýrdý
Ne dediði anlaþýlmazdý
Dikkat çekmek için baðýrýyordu
Omuzunda üç ayaklý uzun bir sehpasý vardý
Baþýnýn üzerinde sini gibi bir tepsi
Onu sehpanýn üzerine koyar kapaðýný açýnca
Aman Allah ým
Gökkuþaðý renkleri gibi rengarenk macunlar
Hangisinden alacaðýmýzý þaþýrýrdýk
Verin bana ben o günlerimi istiyorum
Delicesine sokaklarda oynamak
Özgürce koþmak istiyorum
Varsýn kirlensin ellerim yüzüm
Kirlensin elbiselerim Ayakkabýlarým
Ne önemi var nasýl da mutluydum
Deðmezdi hüzün
Verin bana ben o günlerimi istiyorum


Fatma Ayten Özgün






























Sosyal Medyada Paylaşın: