Dağlar Çağırır Beni !

Her bahar mor daðlar çaðýrýr beni,
Derdimin dermaný çiceklerinde..
Zamanýn çýkrýðý eðirir beni,
Düþlerim gezinir eteklerinde..

Gözlerimde binbir renkli kareler,
Asýrlýk çamlarda uyur töreler,
Cezbeye tutulmuþ gibi dereler,
Kýrmýzý gül açar semeklerinde..

Ýnsana susamýþ çifte oluklar,
Kekiði, çiðdemi ceylanlar koklar,
Þehirlerden niye gelmez çocuklar, ?
Yine þen olmak var dileklerinde..

Dörtnala atlýlar, göçler gelirdi,
Sevdalar yaþanýr, gizli kalýrdý,
Yollarda türküler sazý alýrdý,
Çobanlar ses verir yükseklerinde..

Gözyaþý deðil mi baðrýndan sýzan, ?
Ateþin baþýnda geceye uzan,
Yýldýzlarý topla, okunsun ezan,
Ölümlü dünyanýn gerçeklerinde..

Taþa çaldým kasvet dolu þiþeyi,
Gördüm kuþlardaki zikri, neþeyi..
Dostlarý hatýrla, unut herþeyi,
Kimsenin ahý yok ekmeklerinde..

Tefekkür burcuna postu serelim,
Bir demet güzellik, sevgi derelim,
Yaban hayatlarý geri verelim,
‘Biz’ varýz kocaman yüreklerinde..

Servet Yüksel

Sosyal Medyada Paylaşın: