dem

Kül rengi bir bulutu içtim sanki can suyu
Kabile yargýçlarý bana çölde umuttu
Yanýlgýyla atlattým ardýmdaki pusuyu
Lakin can kýrýklarým hicranýmdan somuttu
Ben böyle yazýyorsam çünkü senden mahrumum
Kalemimde bukaðý,çöle sürgün bir kumum

Uçurtmalar sakladým,göðün hadekasýna 
say ki kendimle bile paylaþmadým gizimi 
Seðirtirken yedi genç sultan mehlikasýna
Nafile çabaladým,silemedim izimi
Artýk bilinir oldum,ne müstear ne mahlas
Yoldaþ olurken derde,en safi azýk ihlas

Binlerin yerinedir Hikmet’in her figaný
Yalnýz gönül konuþur,artýk sükut demidir
Hangi tuzlu gözyaþý söndürür bu volkaný 
Ne de olsa bu þiir þairin matemidir
Hamuþan kapýsýnda türkü söyler turnalar
Zalimin kirlerini temizler mi kurnalar

Farzýmuhal
Sosyal Medyada Paylaşın: