TREN.

Dönüþ yolunda boynunu büker.
Siren sesi kalbi yerinden söker.
Mendil elinde gözden yaþ döker.
Onu götürür uzaklara kara tren.


Yola çýkmadan sýzlar durur solu.,
Ekmek parasý aþar upuzun yolu.
Kanatlarý kýrýk tutmaz eli kolu.
Göz yaþýna bakmaz kara tren.


Sarýlmak çýrpýnmak hep boþuna.
Aldýrmaz kimse akan göz yaþýna.
Ayýrýr elleri koparýr tek baþýna.
Yürekleri yakmýþtýr kara tren.,


Fehmi.,
Ayýrdý sevenleri onlar sabiydi.
Onlar bir birlerinin sahibiydi.
Gözleri ateþten bir kor gibiydi.
Anlamadý onlarý bu kara tren.

Sosyal Medyada Paylaşın: