sen yoktun ve ben kendi adýný unutan kimsesizlere özenip her gün doðumunda rüzgara fýsýldadým ismini kendimi sonsuz bir masalýn doðurganlýðýna hapsettim kalbimin ýslaklýðý gözyaþýmý kaynatýrken durma dedim, ihtiyarlayan gözbebeklerime -aðla
benliðim sonu gelmeyen bir boþluða býraktý kendini yeniden aðýr kanamalý emeklemeyi yeni öðrenen gülüþlerim ki gördüm gözlerinin kahvesine bürünen celladýmý lakin boþ yere uðraþmasýn her bir kaldýrým taþýyamaz benim cesedimi
solumaya korktuðum bir tutam kokun var halâ ciðerlerimde senli hatýralarým ve kaydý tutulmayan þiirlerim sen yoksun ama yaþamaksa yaþýyoruz en acýlýsýndan hayat denilen düzeni gölgesine tedirgin kalan yýldýzlar yitikliðime savaþ açan gürültülü kalabalýklar ve göðsümün çýðlýk çýðlýk serzeniþleri
ellerin tüm ihtiþamýný çekti üzerimden uçmuyor artýk gökyüzünün mavisine martýlar genzimi delip geçiyor tütün sarýsý ki bilemezsin sen soluðumun ne kadar yarým kaldýðýný ay ýþýðýný da yorgan ettim yokluðuna uzun zamadýr güneþi bile uyuttum -büyüdüm galiba
vakit çok hýzlý geçmiþ ömrümden, bilemedim ayarýný susmak istiyorum bazen kýrgýnlýklarýma ama susarsam parmak uçlarýmýn yalnýzlýðýnda kaybolursun diye korkuyorum mevsimlere öfkelenmenin yararý yok kimseye gün geceye kavuþmadan öpmeliyim topraðý güzelliðinden ve annemin beni tekrar doðuracaðý günü beklemeliyim
kuzeyinkýzý/boþluk
Sosyal Medyada Paylaşın:
..kuzeyinkızı.. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.